Po tragicznej śmierci męża Hanna Cudny rzuca wszystko i wraz z dwójką dzieci ucieka na wieś. Ma tu uczyć angielskiego, uprawiać ogród i być szczęśliwa. Wiejska sielanka to jednak tylko pozory: córka Hanny znajduje w okolicznych lasach zwłoki, nastoletni syn zaczyna się dziwnie zachowywać, a rodzice jednego z uczniów znikają bez śladu. Odkrywając kolejne elementy tej przerażającej układanki, Hanna trafia na pokłady zła w ludziach, którym ufała. Kryminalna opowieść o zdeterminowanej kobiecie, która walczy o przywrócenie porządku w otaczającym ją kawałku wszechświata.

Brawurowo ironiczna, ironicznie brawurowa powieść, która jest czymś więcej niż tylko kryminałem.

Jest trup. I krew. Jest też detektyw i mnóstwo podejrzanych, i pełne zaskakujących zwrotów śledztwo, i wciągająca narracja. Wszystko jak przykazał bóg klasycznej powieści detektywistycznej. Pozornie. W powieści Fryczkowskiej nic nie jest takie, jak się wydaje. Detektyw to nie epatujący inteligencją Holmes, tylko średnio lotny, bezrobotny mamisynek. Ciamajda. Bo w oglądanym z perspektywy ironicznego dystansu świecie Anny Fryczkowskiej rozsypują się wszystkie stereotypy. A starsze panie... Cóż, nigdy więcej nie odważę się spojrzeć na staruszki od kotów z mieszaniną współczucia i pobłażania. Ze strachu. [Marta Bratkowska "Wprost"]

Rok 1816. Przez Kujawy przeszła epidemia przywleczona przez rosyjskie wojska. Do jednej z wymarłych wsi dziedzic sprowadza nowe ręce do pracy. Osiedlają się tam Antek i Hanka, młode chłopskie małżeństwo. Liczą na lepszy los: większy kawałek pola, mniejszą pańszczyznę.Saga o ludziach ziemi to opowieść o czarownicach i śmiertelnych świerkach, o gradach niszczących urodzaj, o chłopskich świętach i radościach, o wierze w Boga i wierze w boginki, o buntach kobiet i mężczyzn,o wolności, na której bohaterom bardzo zależy, a o którą mogą walczyć bardziej sprytem niż siłą.